Nieuws Achief |
Onderwerpen:
|
|
Op maandag 19 mei 2014 is onze Barátságos Bolyhos Himez gedekt door Elek Egyed vom Stamm der Nomaden. De dekking verliep zonder problemen. Voor onze Himez was het de eerste keer, maar Egyed is een ervaren reu.
Natuurlijk is er ook weer een dagboek gemaakt.
Barátságos Bolyhos Egyik 17 januari 1999 † 01 januari 2014 Nieuwjaarsdag 2014 begon goed en eindigde heel triest.
Op bijna 15-jarige leeftijd hebben we Egyik ’s avonds moeten laten inslapen.
Egyik hield super veel van knuffelen. Ze kreeg er niet genoeg van.
Egyik hield van ons en wij hielden oneindig veel van Egyik.
Oma noemde haar Edjegoulashkroketje en wij noemden haar Edjecadetje.
Net geen 15 jaar hebben wij van haar mogen houden.
Egyik met veel pijn in ons hart moeten we afscheid van je nemen. Peter en Ellen
Tot groot verdriet van mijn moeder en van ons is gisteren, 12 oktober 2013, onze grote vriend Barátságos Bolyhos Fitos ingeslapen.
Vandaag heeft onze Egyik de respectabele leeftijd van 14 jaar gehaald. Zij is nog in goede gezondheid en fit van geest. Ze had dan ook snel door dat er iets was voor haar. Ze stond in de serre dan ook hees blaffend, echt blaffen kan ze niet meer, te wachten.
Dit vraagt dus om een klein feestje. En bij feest hoort gebak. Ik heb nog gekeken naar een slagroomtaart, maar die hadden ze niet bij de bakker. Het is een aardbeienbaverois taart geworden. Na het uitblazen van de 14 kaarsjes mocht Egyik aanvallen. Egyik had dan ook geen commentaar maar smulde er gewoon lekker van.
Maar ook een groot stuk taart gaat op, wel jammer vond Egyik. We hopen dat ze nog lang bij ons mag blijven. Terug naar het dagboek
Vandaag hadden we de Nieuwjaarswandeling van onze vereniging (Kuvasz Vereniging Nederland). Met veel zin gingen we op weg.
Hieronder waren er 8 Kuvaszen (Lumikki, János Jr, Lovász, Juci, Zsivany, Mak, Laika en Luca) van onze fok bij. In het totaal waren er 17 Kuvaszen en 1 Leonberger. Voor onze Lovasz was het de eerste keer dat hij de zee zag. Ook had hij nog nooit zoveel "vreemde" witten gezien. Wel herkende hij zijn 2 zussen die er ook waren. Hij heeft het geweldig goed gedaan en had ook zichtbaar veel plezier.
Het was een heerlijke dag. We hebben lekker gewandeld en gezellig met elkaar gekletst en later nog wat lekkers genuttigd. Moe en voldaan gingen we op huis aan.
Thuisgekomen vroegen wij hoe het gegaan was aan de puppysitters. Nou, ze vonden het toch wel veel werk, zeiden Jeffrey en Richard. Tja, een nestje doen is makkelijker gezegd dan gedaan. Een hele verantwoording is het en ook is het veel verzorging als je het nest, zoals wij, in huis houdt. Dat is oa. veel poepjes en plasjes ruimen als ze 5 weken oud zijn. We danken Jeffrey en Richard heel erg dat zij het voor ons mogelijk maakte om bij de Nieuwjaarswandeling aanwezig te zijn. We hadden deze niet willen missen. Terug naar het dagboek Hoera!!!!! Op 3 december 2012 heeft onze Józsa het leven geschonken aan 3 reuen en 2 teven. De bevalling verliep uitstekend. De gewichten zijn prachtig en het pigment super.
Er zijn nog 2 reutjes beschikbaar!
Op 3 oktober 2012 is onze Kuvaszteef Barátságos Bolyhos Józsa gedekt door Kuvaszreu Ifjú Ihaj vom Drachenfels. Op 2 november 2012 hebben wij een echo laten maken en we kregen geweldig nieuws. Józsa is drachtig! Rond 5 december verwachten wij de puppy's. Beide ouderdieren hebben nog jong maar voldoen ruimschoots aan de rasstandaard. Hun beider gezondheid en karakter zijn uitmuntend. Wij kunnen nog enkele reserveringen aannemen voor dit komende nest. Hieronder meer info over de ouderdieren: M: Barátságos Bolyhos Józsa. V: Ifjú Ihaj vom Drachenfels.
Gisteren (17 juni 2011) is onze kleine Atolka ingeslapen. Ze was ruim 3 weken oud.
Ondanks alle energie die we er samen in gestoken hebben heeft het haar niet kunnen redden. De laatste paar dagen werd het duidelijk dat Atolka niet goed groeide. Ondanks al het eten wat er in gestopt werd kwam ze niet of nauwelijks aan. Ook haar coordinatie was niet goed en ze was ook heel gauw moe. Een bezoek aan de dierenarts bevestigde onze vermoedens dat het niet goed ging met haar. Omdat we niet wilden dat Atolka moest lijden hebben we haar in alle rust in laten slapen.
Vanmorgen hebben we haar samen met Wela, Hans en Nico naar het crematorium gebracht. Atolka is vanmiddag gecremeerd.
Op 25 mei 2011 is geboren Dvorets-Borzogo Atolka-Nahodka. Haar ouders zijn: Turgai's Haiduc & Ischyma Milayka Miloslava. Waar gaat het hier over zul je zeggen. Nou het gaat over een "Barsoi". De volgende vraag is dan natuurlijk wat doet dat op onze Kuvasz site. Dat ga ik vertellen!
Vrienden van ons hebben een aantal Barsoi's in huis en zij wilden een keer een nestje gaan fokken. Omdat wij dit ras ook een leuke hond vinden boden wij onze hulp aan. Ellen begeleidt al jaren fokkers met dekkingen, dracht, de bevalling en ook in de weken die daar op volgen. Er zijn zoveel dingen waar je op moet letten als beginnende fokker en daarom vroegen zij ons om ondersteuning en raad.
Na de bevalling ging het echter niet zoals het hoort. Moeder Milayka had geen melk. Je hebt dan een keus of je gaat ze elke 2 uur een flesje geven of je zoekt iemand die een nest heeft liggen en je legt het pupje daarbij. Nou wil het feit dat Ellen al een aantal maanden aan het puppysitten was bij goede vrienden van ons. Na een klein overleg werd aangeboden om Atolka naar hen te brengen en bij Beardie-moeder Noa te leggen. Onze vrienden fokken Bearded Collie's en heeft dan ook af en toe een nestje zoals nu het geval is.
Omdat Atolka bij haar moeder geen melk kon krijgen en zij afgevallen was werd besloten om haar bij de Beardie-moeder te leggen, maar tegelijk te beginnen met sonde-voeding. Nu hoefde zij dan geen inspanningen te doen om melk te drinken en kon zo aansterken. Vanaf dat moment kwam ze goed aan en werd ze een stuk levendiger.
Echter zo snel gaven we het niet op. Ellen had ooit eens gehoord dat er een project zou zijn waar een hond met open gehemelte in mee kan doen. Het internet werd geraadpleegt en een professor uit Leiden werd gevonden. Hij deed samen met Maarten Kappen dit soort operatie's. Meteen hebben we Atolka ervoor opgegeven en na een tijdje wachten kwam het antwoord. Ze kwam in aanmerking. Nu moet ze als ze 6 weken oud is naar Eersel voor controle om te kijken hoe de anatomie is van het gehemelte en dan met 9 weken krijgt ze dan haar operatie ook in Eersel. Of er meerdere operaties komen moeten we afwachten hoe het genezings proces gaat verlopen.
In de tussentijd moeten we ervoor zorgen dat ze groot en sterk wordt. Dit doen we door ze om en om te verzorgen. Een aantal dagen bij Marja en Noa en dan weer een aantal dagen bij ons. Intussen is bij ons gebleken dat onze Fényes zich behoorlijk wederom (pleeg)moeder vind. Wij zorgen voor het eten bij Atolka en daarna zorgt Fényes voor de afwerking. Ze likt en massert dan Atolka haar buikje alsof het haar eigen pupje is. Zo goed als zij dat doet kunnen wij het echt niet. Atolka doet het intussen hartstikke goed.
En zo komt het dat Atolka bij ons op de site staat. Het is ons aller pleegkind geworden en de eigenaren komen vaak op bezoek. Moeillijk en moedig vinden ook wij het. Want je eerste schreden op het fokkerspad zo beginnen is echt niet leuk.
Er zal nog wel meer volgen want voorlopig hebben we onze handen nog vol aan haar en zal Atolka nog regelmatig bij ons verblijven. En de kleine triompfen zitten in de hele kleine ontwikkelingen die zij als pup doormaakt. Hhet lijkt er tot nu op dat dit allemaal normaal is, behalve die spleet in haar gehemelte, ontwikkelt zij zich normaal. We wachten het gewoon af en hopen op een zonnige toekomst voor haar.
De Olmense Zoo Omdat Mak van alles mee gemaakt moet hebben als hij straks naar Engeland gaat hebben we besloten om maar eens wat anders te doen als zo maar een wandeling. Dieren kijken in een dierentuin leek ons veel leuker deze keer. Toevallig is er bij ons niet ver vandaan een kleine maar mooie dierentuin waar ook de honden mee naar binnen mogen: "De Olmense Zoo" in Olmen. Een rit, met de auto natuurlijk, van een klein half uurtje.
Een kleine maar volwaardige dierentuin zou ik zeggen, want ze hebben er allerlei soorten dieren. Van leeuwen en tijgers tot kleine doodshoofdaapjes. Ook veel watervogels zijn aanwezig. Dit waren ook de eerste dieren die we tegen kwamen. Daarna kwamen we bij de poema's. Er zaten er een 4-tal en ze kwamen niet echt onder de indruk van onze 4 grote witten. Ik zou eerder zeggen dat ze nogal nieuwsgierig waren naar deze bezoekers.
Ik had al gezegt dat er leeuwen waren, maar ze hebben er ook een gigantische witte leeuw. Niet alleen mooi om te zien maar ook erg indrukwekkend. Ook hij keek nieuwsgierig naar onze witten, die spontaan een stuk kleiner leken.
Een ander mooi stuk van de dierentuin is het "Berenbos". Hier leven 2 bruine beren samen met 3 witte wolven. Heel bijzonder. Via een loopbrug die zo'n 3 meter boven de grond staat loop je zo hun terrein in. En hier zagen we een stukje natuur naar boven komen. De witte wolven vonden het maar raar dat onze witten op die brug waren. Ze werden dan ook zichtbaar onrustig. Ook kleine Janós had er wat moeite mee. De wolven bleven onrustig totdat wij weer van de brug af waren.
Na deze bijzondere ervaring was het tijd om even tot rust te komen. Samen met zijn allen op een bankje. Een familie portret. De lol die we hadden werd er niet minder om. Eerder meer.
De volgende bijzondere ontmoeting was die met de witte tijgers. Tenminste dat vonden wij. Zij keken ons echt niet aan. Hij of zij bleef rustig liggen en bleef gewoon vooruit kijken, alsof wij er niet waren.
Omdat in zijn Mak zijn nieuwe thuis een papagaai woont leek het goed om vast te leren wat een papagaai nou eigenlijk is. Even samen op de foto vond Mak dan ook geen probleem.
Nog even een paar leuke fotoos bij de uitgang en de dag was weer voorbij.
Al met al een zeer geslaagde wandeling die we zeker nog eens over gaan doen. En ook dan gaan onze witten gewoon mee naar deze mooie dierentuin. Bezoek aan Jarro en Jószy in Luxemburg en Frankrijk Als we de stambomen binnen hebben van de puppy’s van ons laatste nest besluiten we om eerst naar Frankrijk af te reizen waar het teefje Jószy woont. En op de terugweg gaan we naar Luxemburg om de reu Jarro te bezoeken. We gaan altijd de stambomen zelf naar de mensen brengen, zodat we de puppy’s weer even kunnen zien. Ook kunnen we dan met de mensen samen kijken of er nog wat begeleiding nodig is in de opvoeding of dat er nog andere vragen zijn omtrent hun pup. Je kunt altijd veel van te voren vertellen, maar niet alles blijft de mensen bij. Toen wij bij Sandra en René aankwamen was Jószy door het dolle heen. Gelukkig ze was blij ons te zien. Er was duidelijk herkenning. Wat was ze gegroeid!! Ze had het heel goed. Sandra en René hebben een zoon van onze János Junior en nog twee teven, dus speelmaatjes genoeg. Na een heerlijke maaltijd gingen we met zijn allen op weg naar de hondentraining die Józsy volgt en waar ook Jarro traint. Jarro en Jószy hebben altijd les op zaterdag.
Aangekomen bij de training was Jarro al aanwezig met zijn baasjes. Ook hij herkende ons en ging uit zijn dak. Jarro is duidelijk de grootste reu en de zwaarste van het nest. Een prachthond. Hij is ook erg lief. Alleen vinden Peter en ik dat hij iets teveel mag en weinig regels krijgt van zijn baasjes. En dat is iets dat een pup toch nodig heeft
Natuurlijk hadden wij onze twee puppy’s bij ons en er werd meteen gevraagd of wij ook mee wilden doen aan deze les. René ging met Józsa trainen en ik (Ellen) met János Junior. Na deze les hebben we nog even een aantal foto’s gemaakt van de vier nestgenoten. Ze waren moe van het trainen en dus was dit niet zo’n probleem.
Bij het huis van Jarro aangekomen ontmoette we ook de oma die daar woonde. Een oud lief dametje die Jarro een heerlijke hond vindt. Jarro en Jósy waren aan het stoeien. Wij hebben onze puppy’s maar in de auto gelaten. Dat vonden we iets teveel in huis. Zo konden we ook goed zien hoe Jarro zich gedraagt in en rond het huis. We kregen koffie en er kwamen drie taarten op tafel. Nou, dat was een verwennerij vonden wij. Ook werden we nog verrast met een Kuvaszkalender uit Amerika. Onze dag was geslaagt en voldaan reden we weer naar huis.Bezoek uit Engeland Onze Mak is een pup uit het laatste nest (nest 2010) en is nu 6 maanden oud. Hij woont in Best bij de familie van den Broek. Samen met hun Kuvaszdame Zsivány heeft hij daar een hele leuke tijd, maar Mak blijft daar niet wonen! Als hij 11 maanden oud is gaat hij naar Engeland verhuizen. Hij heeft alle benodigde testen super goed doorstaan en moet nu de vereiste 6 maanden wachten vooraleer hij over de grens naar Engeland mag. Kim en Denzil zijn dol op Kuvaszen en hebben een teefje van bijna 14 jaar gehad. Zij worden de nieuwe baasjes van Mak. Regelmatig komen zij hier logeren en dan gaan we met zijn allen leuke dingen doen. Mak staat dan in het middelpunt van de belangstelling natuurlijk voor Kim en Denzil.
Zo zijn we onlangs naar de stad in Eindhoven gegaan. Dit alles in het kader van de socialisatie van onze puppy’s. Gepakt en gezakt met poepzakjes en keukenrol gingen wij op weg. Mak was vergezeld van zijn broer János Junior en zijn zus Józsa. Het was zaterdag, dus erg druk in de stad, maar dat was juist erg gezellig voor de honden. Ze kregen weer veel aandacht en inderdaad werd er regelmatig gevraagd of dit Labradoodles waren. Dit is op het moment een populair ras. En bij een stadswandeling hoort natuurlijk ook koffie. Toen we samen gezellig op een terrasje zaten hebben we van de gelegenheid gebruikt gemaakt om Kim een klein cadeautje aan te bieden. Familie van de Broek had namelijk een aantal melktandjes van Mak gevonden en bewaard. Daarbij zat ook een mooie hoektand, die wij in een hulsje hebben laten zodat deze als hanger gebruikt kan worden. Kim was aangenaam verrast.
Tijdens het wandelen moet er natuurlijk ook geposeerd worden.
We zijn ook even op het treinstation in Eindhoven geweest. Denzil is tenslotte treinmachinist van beroep in Engeland en Mak zal dan ook zeker eens met de trein kennis moeten maken. Denzil moest helaas weer naar huis, omdat hij de volgende dag moest gaan werken.
De honden hebben zich keurig gedragen op deze dag en we hebben weer veel bewonderaars en geinteresseerden gehad. De volgende dag zijn we naar de Lommelse Sahara geweest. Het was lekker weer, dus waren er veel wandelaars met hun hond. Onze puppy’s waren erg opgewonden en we hebben flink geoefend met het luisteren, want zij hadden toch iets anders in gedachten dan wij. De Lommelse Sahara is een mooi gebied om te wandelen en de honden kunnen heerlijk in het water als het weer warmer is
Later in de middag moest Kim weer op tijd naar huis. Zij komt óf met de boot óf met de shuttle naar hier, en dus moet zij op tijd weer bij de boot of trein zijn omdat deze nou eenmaal niet op je wacht. Kim vindt het altijd weer moeilijk om weg te gaan en Mak achter te laten, maar wij kunnen geen betere baasjes voor hem wensen en zijn dankbaar zulke lieve mensen te hebben leren kennen.
En dan is het na zo'n lekkere wandeling tijd om te rusten!
Mak komt logeren met Oud en Nieuw Mak logeert weer even bij ons gedurende een paar dagen. Dit vanwege het vuurwerk dat met Nieuwjaar afgestoken wordt bij John en Henny in Best. Het is daar dan net oorlog en zij willen Mak geen verkeerde indruk daarvan geven. Hier zien we geen vuurwerk en wij vinden dat heel prettig. In het centrum van Lommel wordt een georganiseerde vuurwerkshow gehouden welke erg spectaculair is. Ook hebben wij aan de voorkant van ons huis geen huizen staan en dus is het daar ook stil en rustig.
Als onze János Junior en Józsa hun broer weer zien is het een dolle en drukke boel. Meteen gaan ze rondrennen en elkaar weer aftasten wie de sterkste is. Nu ze vier maanden oud zijn gaan ze steeds feller tegen elkaar reageren. Maar natuurlijk zijn wij erbij om dat in goede banen te lijden. Veel hoeven we niet te zeggen. De volwassen honden Egyik, János Senior, Fényes, Lumikki en Himez dragen hun steentje bij in de opvoeding van de puppy’s. De kleintjes zijn erg onderdanig bij de grote honden. We kunnen ons geen betere helpers wensen.
Familie dag 2010 Vandaag hebben we onze familiedag. Gewoon lekker samen zijn en met een aantal mensen en hun honden, een stukje wandelen. Ook waren er toekomstige puppy-eigenaren bij. Vaak krijgen we de vraag om samen te gaan wandelen en regelmatig gebeurd dit dan ook.
Verzamelen is het vandaag bij ons waar we dan eerst bijkletsen met elkaar onder het genot van koffie, thee en natuurlijk lekkere koek en/of gebak. En het gebak was weer zeer lekker deze keer. Hennie had, 's morgens in alle vroegte, een super lekkere appeltaart gebakken en Jolanda had gezorgt voor lekkere noten/banaan cakejes. Verder waren er chocolade slagroomsoesjes en diverse soorten koeken.
In totaal waren er 18 mensen aanwezig en 11 honden. 9 Kuvaszen en 2 Flatcoated retrievers. De temperatuur was goed en we konden dus lekker buiten in de voortuin onder de bomen zitten. Hierna gingen wandelen bij de Lommelse Sahara. We zijn de vorige keer (16 januari j.l.) om de verjaardag van het nest 1999 te vieren, daar ook geweest en het is een geweldig mooi gebied om te wandelen.
Op het rustpunt aan het water kwamen we een groep paarden met ruiters tegen. Toch weer iets bijzonders voor de honden, maar die hadden daar niet echt veel problemen mee. Ook bij het maken van de groepsfoto wisten alle honden zich voorbeeldig te gedragen.
We waren vertrokken met goed weer, maar op de terugweg zijn we toch overvallen door een regenbui. Daardoor is er besloten om na het wandelen meteen het restaurant, dat bij de Sahara ligt, op te zoeken en niet om nog ergens anders naar toe te rijden. Hier zijn de honden ook altijd welkom en zij lagen lekker onder de tafels uit te rusten terwijl wij heerlijk aan onze maaltijd zaten.
's Avonds gingen de twee Kuvaszlogees Heske en Esisz ook weer terug met hun baasjes mee naar huis. Ze zijn respectievelijk 6 en 2 weken hier te logeren geweest. Maar voor hen in de plaats zijn Fitos en natuurlijk Gyula gekomen. Fitos blijft één week en Gyula tot dat haar puppy's naar hun nieuwe eigenaren gaan. Het was weer een hele fijne dag en ook deze keer zijn wij én onze honden getrakteerd op leuke en heerlijke cadootjes. Alle mensen willen we nogmaals danken voor hun aanwezigheid. Ook wij hebben van jullie genoten en van jullie honden. Marjet en Marian willen wij nog erg danken voor het maken van de mooie foto's. Zij hadden zich die dag min of meer aangeboden als fotograaf en hebben de nodige leuke plaatjes gemaakt. Als iedereen weer weg is zeggen we tegen elkaar "wat een lieve mensen zijn het toch allemaal!". Een bijzondere logee ! Iedereen die ons kent weet dat wij regelmatig hondenlogees hier in huis hebben. Maar onlangs kregen wij wel een heel bijzonder geval: Roosje.
Roosje kwam voor een aantal weken logeren. Roosje is een lammetje!! Haar moeder is één dag na de bevalling plotseling overleden en zodoende moest er voor Roosje een nieuwe mama gezocht worden. De lammerentijd was in maart en nu (juni) waren er natuurlijk geen andere ooien die dit lammetje eventueel onder hun hoede konden nemen. Dus werd ons aangeboden of wij Rosa in huis wilde nemen en haar om de twee uur een flesje gaven. Nou, voor ons als stadse mensen, was dit natuurlijk een uitdaging.
Roosje verbleef bij ons gewoon tussen de honden. Na een dag wist ze niet beter of die hoorden er gewoon bij. Ze sliep 's nachts in haar warme bedje met stro bij de honden en je hoorde haar niet. Onze honden en Roosje vonden elkaar hartstikke leuk en zij speelden zelfs met elkaar.
Hallo hier ben ik dan!! Hallo Allemaal,
ingegaan. Eerst moesten we heel ver rijden in de auto. Om mijn krachten te sparen ben ik maar lekker gaan slapen. Eenmaal in Lommel aangekomen was ik weer helemaal uitgerust en klaar voor mijn ontmoeting met mijn grote broer die ik pas 1x eerder had gezien. We waren allebei heel blij om elkaar weer te zien en nadat we elkaar even besnuffeld
hadden ben ik alles eens gaan ontdekken. Ik ben namelijk een erg stoere meid die niet snel onder de indruk is van een nieuwe omgeving. En samen met mijn grote broer durf ik natuurlijk alles aan! Ik kreeg de indruk dat mijn broer het ook erg gezellig vindt dat ik bij hem kom wonen, want hij maakte van blijdschap hele gekke bokkesprongen en rende hard door het huis. Ik hou jullie allemaal op de hoogte van mijn avonturen hier in Lommel en omdat jullie vast heel benieuwd zijn hoe knap ik ben, zijn hier alvast een paar leuke foto's van mij en mijn broer. Evelyne en Niels bedankt dat wij voor dit stoere knappe meisjes mogen zorgen. Wij zijn hartstikke blij met haar. Egyik wordt 11 jaar Hoera onze Egyik is jarig!!! Vandaag 17 januari is onze Egyik 11 jaar geworden. Om dit te vieren hebben we gisteren haar nestgenoten, Eb-Rayco, Erintö, Edes en Esisz, uitgenodigd voor een klein feestje. Rayco en Edes waren verhinderd, maar Erintö en Esisz waren van de partij. Ook Zsivány en Noa kwamen op het feestje.
We hadden ons om 11 uur verzameld bij taverne "de Lossing" hier in Lommel. Een gezellige zaak waar we heerlijk in de serre gezeten hebben. Bij binnenkomst kreeg iedereen een heerlijk kopje koffie met een stuk taart. Taart hoort natuurlijk bij een feestje. Peter en ik mochten verschillende cadeautjes voor Egyik en onszelf in ontvangst nemen.
Wat heel erg leuk was is dat Jan en Nel Poldervaart ook gekomen waren. Moedig hoor, omdat zij drie maanden geleden hun Ancsi hebben verloren en nu geen hond meer hebben. Ancsi was een kind van Barátságos Bolyhos Birka. Ancsi is 14 1/2 jaar oud geworden. Een hele prestatie en iets om trots op te zijn.
Na de koffie zijn we 1 1/2 uur gaan wandelen in de Lommelse Sahara. Een mooi gebied. Er lag nog veel sneeuw en ijs. De paden waren daardoor soms moeilijk te lopen.
Terug aangekomen bij de taverne hebben we ieder wat lekkers te eten genomen. De honden lagen onder de tafel te slapen. Fijn is het ook dat de mensen van "de Lossing" zo hondvriendelijk waren. Haren en vuile poten waren geen probleem.
Mensen allemaal heel erg bedankt dat jullie gekomen waren. Bedankt voor alle cadootjes, kluiven en speeltjes. Onze honden en wij zijn er erg blij mee. En eerlijk is eerlijk, wij zijn apetrots op ons Nest 1999. Vervolgcursus: We gaan weer aan de slag met Himez.
klik hier voor film Vervolg 1
Maar de tweede les was niet helemaal een succes! Peter zou nu met Himez trainen. Met letterlijke frisse (-7 graden) moed gingen zij samen het veld op. Himez deed redelijk mee, maar had eigenlijk vergeten de watjes uit haar oren te halen (of had ik dat vergeten te doen!). Bij het Clubwandeling Uden.
Bailey Best in Show te Waalre.
Op zondag 2 november deed onze Britse Korthaar Bailey mee aan een Internationale
Lumikki Junior Winner in Brussel.
Zaterdag 21 juni 2008 was de grote show in Brussel. Brussel is vergelijkbaar met de Winner in Amsterdam. Er was een enorme verscheidenheid aan honden. De keurmeester voor de kuvasz was Elina Haapaniemi uit Finland. Ze vond het leuk dat Lumikki een Finse naam had. Lumikki werd Beste teef, beste jeugdhond en BOB. Op de show was ook een stand aanwezig van een Engels bedrijf dat loopbanden voor honden maakt. In de erering werd de kuvasz niet uitgekozen, maar kregen we toch een mooie beker en een fleece-deken. Na een gezellige dag met alweer een prachtig resultaat keerden we huiswaarts.
Twee daagjes Schwarzwald.
Dinsdag 17 en woensdag 18 juni 2008 zijn wij op bezoek geweest bij de kinderen van János en Oshima (kennel vom Zollernblick) in het Schwarzwald. Allereerst hadden wij Egyik en de zwangere Fényes bij oma te logeren gebracht. János en Lumikki gingen mee.
Het reutje Quivi en het teefje Quivian kwamen vrolijk kwispelend op ons af. Het waren dikke brokken van puppy's. Ze zagen er prachtig uit. Na een heerlijke middag en gezellig avondeten zijn we naar ons hotel gegaan. We hadden er een mini-tripje mét overnachting van gemaakt. De volgende dag hebben we lekker uitgebreid ontbeten en daarna zijn we het dorpje Horb in gegaan. Het is een prachtige omgeving met mooi groene bergen. Hierna zijn we weer naar Rosemarie gegaan en hebben daar wederom heerlijke taart gegeten.
Na de puppy's uitgebreid op de foto gezet te hebben zijn we weer huiswaarts gegaan. Het teefje zien we vast nog eens terug. Het reutje waarschijnlijk niet meer, want het is de bedoeling dat hij naar Amerika gaat.
KVN clubmatch 2008
Vakantietijd
Regelmatig krijgen wij honden te logeren.
Onze kuvaszen in de "Woef"
In het Belgische Hondenmagazine WOEF van deze maand (maart 2008) staat een uitgebreid artikel over de Kuvasz. Er staat een goede tekst over de kuvasz in en de bijbehorende foto's zijn van onze eigen Barátságos Bolyhos Kuvaszen. Egyik, Fényes, János en Lumikki hebben zich van hun beste kant laten zien. De fotograaf van de WOEF was zeer tevreden over de honden en heeft een paar honderd foto's van hen gemaakt voor dit artikel. Het maandblad ligt momenteel in alle tijdschriftenwinkels.
Lumikki zurück nach ihr Heimat
Op 19 en 20 februari 2008 hebben we een bezoekje gebracht aan "die Heimat" van onze Lumikki. Dat kwam zo! Een hele tijd geleden hadden wij met de fokster van Lumikki al afgesproken dat haar Oshima een volgende keer gedekt zou worden door onze János. Inmiddels zijn we een jaar verder en Rosemarie kondigde aan dat Oshima loops geworden was. Toen de testen uitwezen dat Oshima dekrijp was, was er een groot probleem. De man van Rosemarie was van een ladder gevallen en lag gewond in het ziekenhuis. Dus wat nu met de dekking? Niet lang daarover nagedacht zei ik tegen Rosemarie dat het voor mij geen probleem was om naar hen te komen. Rosemarie vond dit geweldig en zo was het afgesproken. Voor mij ging de uitdaging beginnen, want ik zou op en neer zo'n 1200 kilometer alléén moeten rijden. Wél samen met Tom welteverstaan en dan bedoel ik de Tom Tom dus!!!
Lumikki Nederlands Jeugdkampioen
Op de tentoonstelling in Eindhoven, 8 februari 2008, behaalde onze Lumikki wederom 1 Uitmuntend/Beste teef/BOB. Door voor de derde maal op een show 1 Uitmuntend in de Jeugdklas te behalen, komt zij in aanmerking voor de titel Nederlands Jeugdkampioen. Wij zijn reuze trots op haar. En dat voor een hond van net 12 maanden oud!! Bailey en zijn eerste showervaring
Zondag 27 januari 2008 heeft onze Bailey zijn eerste showervaring opgedaan. En met succes! Evelyne, zijn fokster, wilde graag met een aantal kittens uit haar nest meedoen aan de grootste kattenshow van Nederland. Een soort Winner, maar dan voor katten. Deze werd in Utrecht gehouden en er waren zo'n 1000 katten aangemeld. Bailey en zijn broertjes Balou en Bandit, die nu 8 maanden oud zijn, waren ook aanwezig. Alle drie hebben zij een andere kleur en zij waren alle drie in de klasse van 6 tot 10 maanden ingedeeld. Je krijgt vervolgens een hok toebedeeld waar je je kat in kan zetten. Als je aan de beurt bent komt een ringsteward je halen en moet je naar een ruimte, waar alle keurmeesters zitten. Een keurmeester beoordeelt de kat op alle onderdelen (zie keurrapport Bailey). Bailey liet zich alles aanleunen en vond het best aardig al die aandacht. De keurmeester was ook erg geduldig en lief voor hem.  Hij kreeg 1 Uitmuntend en we mochten weer naar onze plek om lekker koffie te gaan drinken. Later kwam er weer een ringsteward om ons te zeggen dat we weer acte de présance mochten geven met Bailey. Hij moest nu tegen anderen concurreren en werd ook hier weer verkozen tot beste. Hij kreeg de titel Beste in Variëteit en werd voorgedragen voor Best in Show. Zijn broers, Balou en Bandit, kregen ook beide 1 Uitmuntend in hun klasse.
Intussen was er veel belangstelling voor de drie musketiers die langs elkaar zaten in het hok. De mensen vergaapten zich aan onze Bailey die ik later gewoon op mijn armen had. Hij vindt het leuk om rond te kijken en geaaid te worden. De mensen sloegen af en toe een Oh of Ah zo mooi vonden ze hem en naar deze kleur waren ze op zoek! Regelmatig mocht Bailey in de armen van vreemde mensen vertoeven die hem geweldig vonden. Nou, dat vinden wij ook! We hebben constant gepraat met mensen en dat is altijd interressant. Horen of mensen zelf ook katten hebben en eventueel fokken is leuk. Ieder heeft wel een mooi verhaal over hun huisdier. Op een gegeven moment kwam er weer voor de derde maal een ringsteward ons halen en Bailey moest nu tegen verschillende kleuren van Britse Kortharen. Diverse keurmeesters mochten aangeven wie zij de mooiste vonden hiervan. Bailey werd als tweede geplaatst en werd dus Reserve Best in Show.
Nou, we waren allemaal onder de indruk van deze dag én van de prachtige keurrapporten van alle drie de broertjes. Evelyne en Niels mogen trots zijn op hun fokproducten. De keurmeester roemde voornaamelijk ook nog de oogkleuren van Bandit en Bailey. Zo mooi kwam niet zoveel voor en daar moest Evelyne zuinig op zijn zei ze.
Deze kattenshow was weer eens wat anders voor ons. We hebben er van genoten en Bailey ook. Kuvasz in Noorwegen
Regelmatig ontvangen wij nieuws en foto's van nakomelingen van onze honden. Twee kinderen van onze János, Csiriz en Zeus, wonen bij Bjørn Olav Anderesn in Noorwegen. Een kleinkind van onze Edes, Helyes, woont daar ook. Zij wonen daar in een paradijsje. De honden kunnen buiten heerlijk los rondrennen. Momenteel ligt er aardig wat sneeuw en wij mochten hiervan meegenieten.
Op zondag 25 november heeft onze Lumikki aan haar eerste grote show meegedaan nm. de Winner. De Winner in Amsterdam is dé grootste tentoonstelling van Nederland. Er doen heel veel hondenrassen aan mee. Ongeoefend gingen we op pad. We vroegen ons af hoe Lumikki zich zou gaan gedragen in de ring. Maar voor het zover was moesten er eerst, 's morgens om 6 uur, spullen in een rugzak gedaan worden. Deze rugzak is van Lumikki zelf en hierin zitten haar eigen spullen, zoals drinkflesje, handdoek en eten. Lumikki vindt het erg leuk om deze rugzak om te hebben. Hij zit ter hoogte van de schouderpartij en het lijken eigenlijk net twee fietstassen die langs haar schouders hangen.
Aangekomen in Amsterdam bij de RAI reageerde veel mensen hierop. Ze vonden ons, als baasjes, een beetje lui, omdat Lumikki haar eigen spullen moest dragen. Wij vonden het commentaar wel grappig.
Catterynaam: Amiable's Authentic Orange Er is een bijzondere huisgenoot bij ons komen wonen. We zijn er nog sprakeloos van. Goede vrienden van ons hebben een tijd geleden een nestje kittens gehad van hun prachtige Britse Korthaarpoes June. June heeft al eens bij ons gelogeerd en dit is een lieve poes met een heerlijk zacht karakter. Een karakter zoals de Britse Korthaar moet zijn: rustig en aanhankelijk. Toen de naderende geboorte van June haar eerste nestje voor de deur stond heeft Evelyne mij gebeld of ik dit ook eens mee wilde maken. Samen met Niels, Evelyne en ikzelf hebben we de zes prachtige kittens geboren zien worden. Voor mij sprong Oranje er meteen uit! Wat een prachtig kitten. Evelyne heeft hem aangehouden en onlangs mochten wij Bailey in ons huis verwelkomen. Dit als verjaardagscadeau voor mij van Evelyne en Niels. Nou, dat is nog eens wat hè! Er werd een heel kittenpakket bijgeleverd. Bailey heeft zich tot nu toe alleen maar laten zien als een eersteklas knuffelkat. Supergoed gesocialiseerd. Hij is zeer aanhalig. En dat is wat wij zeer op prijs stellen in een kat. Nu gaan we hopen dat Bailey vriendjes gaat worden met onze honden, maar dat zal wel lukken. Heeft u interesse in een kitten? Kijk op www.catteryamiable.nl of neem contact op met Evelyne zelf: 06-43583426. Op bezoek bij Appie in Spanje
Lumikki wereldkampioen gehoorzaamheid!!!! De spellendag is weer een feit. Elk jaar houden we een spellendag met bijbehorende bbq op de boerderij van Adrienne en Jan Klaver (kennel Magasztos) te West-Beemster. Het beloofde een gezellige dag te worden. De gezelligheid staat altijd hoog in ons vaandel, dus hebben we er met zijn allen de schouders onder gezet om dit voor elkaar te krijgen. Er waren 35 mensen en 18 honden aanwezig. De leeftijd van deze kuvaszen variëerde van 3 1/2 maand tot 12 1/2 jaar oud. En natuurlijk waren het, op twee kuvaszen na, allemaal Magasztos- en Barátságos Bolyhos honden. Zaterdag vertrokken we met vijf kuvaszen richting Adrienne en Jan. We zouden daar blijven slapen. We hadden onze eigen honden, Egyik, Fényes, János en onze Lumikki bij ons, maar ook hadden we het aqua teefje Gyöngy bij ons die we voor deze gelegenheid even mochten "lenen" van van Willy en Francé. Gyöngy is een heerlijk spontaan hondje en heeft een hoog knuffelgehalte. En, zeker zo belangrijk, ze past zich perfect aan binnen onze roedel. Ze is een pup uit ons H-nest. We wisten dat er nog drie andere pups uit het nest zouden komen t.w. Gyermek, Gzsivany en Gyula. De pups kwamen opgewonden het terrein op. Man wat waren ze gegroeid! Ze zijn nu 3 1/2 maand oud en zien er niet meer uit als die kleine bolletjes wol van toen. Maar wat een heerlijke hondjes. De pups begonnen meteen met spelen en het was mooi om te zien hoe ze elkaar weer herkende. We konden zien dat er veel met de pups gedaan was. Nee, tot nu toe zijn we zeker trots op alle pups én hun eigenaren. Ze hebben allemaal al kuvaszen gehad, maar ja, elke volgende heeft een ander karakter en dáár moet je juist mee op kunnen gaan.
Cifra, 19 juli 1994 - 14 november 2006
Gehoorzame broer en zus!
 Op zaterdag 28 oktober 2006 zijn Fitos en Fényes geslaagd voor deel I van de cursus Gehoorzame Hond. Dit is een landelijke cursus gegeven door de koninklijke nederlandse kennelclub genaamd Cynophilia. Het examen bestaat uit een theorie- en praktijkgedeelte en de cursus heeft als doel een gehoorzame en sociale huishond.Het theorie-gedeelte bestaat uit 20 vragen welke natuurlijk door de bazen gemaakt moesten worden! Het praktijkgedeelte bestaat uit een aantal onderdelen voor baas en hond. De gehele cursus gaat het erom dat met goed met de hond om kan gaan, en er zodoende er een sociale hond van maakt. We moesten o.a. de hond veilig in- en uit de auto laten, we gingen de stad in, we gingen naar de dierenarts en daar moest hij/zij betast en bekeken worden en we gingen naar een restaurant. Tijdens deze onderdelen werd er gekeken of de baas goed met de hond omging en hoe eventuele correcties én beloningen werden uitgevoerd.  
Kortom het gedrag van baas en hond stond centraal.Natuurlijk worden bij ons deze dingen al vanaf kleins af aan bijgebracht bij onze pups, maar tijdens de cursus werd ook duidelijk dat niet elke hondenbezitter wist hoe met zijn hond of bepaalde situaties om te gaan. Wat voor ons een peuleschil leek was niet voor iedereen makkelijk. Buiten twee cursisten om waren we allemaal geslaagd en mijn schoonmoeder Ria en ik gingen trots huiswaarts met Fitos en Fényes. Volgend voorjaar beginnen we aan deel II van deze cursus. Kortom we blijven bezig met onze kuvaszen. Spellendag 2006
Een gezellige dag met onze kuvaszen.  Zondag 3 september werd er weer een spellendag gehouden bij onze vrienden Jan en Adrienne Klaver van kuvaszkennel Magasztos. Deze jaarlijkse activiteit vindt plaats op hun boerderij en is altijd erg gezellig. Het belangrijkste van deze dag is dat er een gemoedelijke sfeer hangt en mensen met hun kuvasz bezig kunnen zijn. Maar ook met elkaar van gedachten kunnen wisselen over hun eigen kuvaszen. Ieder kan van elkaar leren. Zo was er deze dag een kuvaszeigenaar die een andere eigenaar kon helpen met het feit dat de wimpers van zijn kuvasz Fanni erg lang waren. De eigenaar van de betreffende hond had hier niet zo bij stilgestaan en werd geholpen en de erg lange wimpers werden afgeknipt. Dit zodat ze dan niet meer de ogen kunnen irriteren.Fanni was pas drie maanden bij haar nieuwe eigenaar. Zij is een kuvaszteef van drie jaar oud en heeft in die drie maanden veel bijgeleerd, zo vertelde de eigenaar. Zij was in het begin overal bang voor en dat had hij nu goed onder controle. Fanni ging ook overal met haar baasje naar toe. Zodoende leerden zij dat de wereld niet zo eng was.  De mensen werden om elf uur ontvangen met een lekkere kop koffie of thee en een plak cake erbij. Er werd over en weer gebabbeld in de grote stal van de boerderij en de sfeer was goed. Er waren 15 kuvaszen aanwezig waarvan 6 volwassen reuen. Maar er is geen onvertogen woord (blaf) gevallen tussen deze kuvaszheren. Zo was dus ook de sfeer onder de honden de hele dag erg goed. Maar complimenten aan de bazen hoor. Deze hielden hun hond(en) goed in de gaten en zorgden dat zij zich netjes gedroegen. Zo hoort dat! 
Na de koffie werd er, onder het toeziend oog van een serieuze "keurmeester" en zijn partner die de stopwatch hanteerde, een behendigheidsparcours gelopen. Op de boerderij van de familie Klaver is ruimte genoeg. Dus er was een mooie plek uitgezocht om dit parcours op te zetten. De honden moesten slalommen en over hekjes en een ton heen springen. Sommigen kuvaszen hadden dit nog nooit gedaan, maar vonden het erg leuk. Er werd tweemaal dit parcours gelopen. Dit alles op tijd en de snelste werd uitgeroepen tot winnaar. De prijs was een eervolle vermelding. Hierna kregen we een lekkere kop rijk gevulde soep. Hiermee werd de eerste honger gestild, waarna we opgeroepen werden om wederom met onze honden naar buiten te komen en mee te doen aan een gehoorzaamheidsoefening met onze kuvaszen. Zelf trainen wij al jaren met onze kuvaszen bij een kynologenclub. Maar ook op deze dag merkte ik op dat vele kuvaszeigenaren toch ook bezig zijn op dat gebied met hun kuvasz of bezig zijn geweest. Een basis van gehoorzaamheid heeft elke kuvasz nodig.  Demi, die nog maar zeven jaar oud is, deed ook mee met de Lancashire Heeler Miss Marple aan deze gehoorzaamheidsoefening. Later op de dag heeft ze met onze kuvaszen nog getraind. Prachtig om zo meisje van zeven te zien lopen met drie kuvaszen aan de lijn en daar dan ook nog bevelen aan te geven!
We hebben allemaal genoten van deze spelletjes en onze honden waren natuurlijk een stuk rustiger na deze levendige middag. Dat kwam goed uit omdat er een barbeque aangestoken werd en we allemaal konden genieten van een uitgebreide bbq. Er was voor iedereen genoeg en het heeft Peter en mij heel goed gesmaakt. Tot laat zijn de meeste nog gebleven en met een "tot de volgende spellendag" werd er van de mensen afscheid genomen. Iedereen vond het weer een geslaagde dag die voor herhaling vatbaar is. Wij dus ook!   Onze logees zomer 2006.
Deze zomer hebben we weer een aantal dieren te logeren gehad t.w. een Britse Korthaar poes June, een Welsh Corgi Cardigan (zwart/wit) teefje Lotje en de Leonberger teef Mazz. Aangezien wij onze vakantie waarschijnlijk in september gaan houden, omdat wij Fényes in Hongarije willen laten dekken, was het geen bezwaar voor ons om eerder op deze drie dames te passen. De baasjes van de poes June gingen een drietal weken op vakantie naar Thailand. June is een poes die niet naar buiten mag van haar baasjes. Daar heeft ze zelf helemaal geen problemen mee. Ze rende door het huis achter de vliegen aan. Wat een komisch gezicht. De honden vonden June in eerste instantie spannend, maar later was dit geen probleem. Vorig jaar hadden we ook al vier weken Gentle gehad. Dit was ook een Britse Korthaar poes. Toch hielden we het altijd goed in de gaten. Je weet nooit wat de honden doen. Ze zijn tenslotte geen katten gewend. Het was wel even wennen toen June er niet meer was. Het was een ontzettende kroelkat en ze praatte de oren van je hoofd.  Daarna kwam de Corgi Lotje voor drie weken. Lotje komt al vanaf dat zij een klein pupje was bij ons logeren. Tot het vorig jaar was dit met haar maatje, ook een Corgi, Gwinnie. Maar deze is helaas op 13 jarige leeftijd overleden. Het was altijd een heel leuk stel samen om te logeren te hebben. Geen enkel probleem met onze honden. Ook luisterden deze twee ontzettend goed, zodat zij altijd los konden lopen tijdens de wandelingen. Maar nu was Lotje er dus alleen. Na een dag wat rondgekeken te hebben had ze in onze Fényes weer haar speelmaatje gevonden. Dus dat was weer erg leuk om te zien.
Toen Lotje alweer een dag naar huis was kwam de Leonberger Mazz. Haar baasjes gingen naar Frankrijk. Zij namen hun andere drie Leonbergers mee in een trekkerstent. Ja, dat moet kunnen!! Zoals een echte Leonberger is Mazz een grote hond. Daar het voor Mazz de eerste keer was dat zij in haar 2 1/2 jaar oude leven uit logeren ging, wilden wij alles rustig aanpakken. Als er bij ons een vreemde hond komt logeren gaan wij altijd eerst een eind wandelen en laten de honden dan aan elkaar wennen. Onze kuvaszen vinden natuurlijk dat zij de baas mogen zijn en proberen ook heel even dat te laten zien. Maar omdat zij eigenlijk al heel lang gewend zijn aan het feit dat er vreemde honden hier komen leggen zij zich er gauw bij neer en gedragen zich goed. Maar we blijven altijd een oogje in het zeil houden, want het blijven toch honden van een ander en daar ben je ook zeer zuinig op. 
Mazz vond het eigenlijk wel allemaal oké en maakte zich niet zo druk. Ook eten deed ze heel goed. Naar ons gevoel voelde zij zich goed thuis en dat zag je elke dag groeien. Het uitlaten ging ook erg goed. Mazz was voorbeeldig. Maar haar baasjes trainen ook nog steeds elke week met haar op de gehoorzaamheidscursus en dit alles op een positieve manier. Dus dat was goed te merken.
Mazz speelde graag met onze honden en dat was een heerlijk gezicht. Cifra vond haar ook erg lekker ruiken en naderhand bleek dat Mazz loops geworden was. Dit is hier geen probleem. We hebben ruimte genoeg om de loopse honden te scheiden, maar dit was in de eerste week niet echt nodig. Onze János is een brave en rustige hond als er een teef loops is. Op de bewuste dagen houdt ik ze apart als ik niet op ze kan letten. Anders kunnen ze samen. Ook met wandelen gaat dit goed. Mazz is inmiddels weer naar huis en we missen haar, net zoals de andere logees, toch wel. Heerlijk is het om ook eens van een andermans dier te mogen genieten. Wat ons betreft is dit niet de laatste keer. De kuvasz als rasprofiel in het maandblad WOEF.
 In het Septembernummer 2006 van het Belgische hondenblad WOEF staat deze maand een rasbeschrijving van de kuvasz. Op de bijgaande foto’s zijn al onze kuvaszen te zien.
Crufts 2006
Op 9 maart 2006 hebben wij weer deelgenomen aan de grootste hondententoonstelling van de wereld: de Crufts. Onze reu Magasztos János werd beste reu, beste van het ras en Crufts Winnaar 2006. 
Top Hungarian Kuvasz 2005
Barátságos Bolyhos Egyik heeft de titel "Top Hungarian Kuvasz 2005" gekregen in England. Een dag in de spotlights op de Crufts 2005
Onwetend wat ons allemaal te wachten staat gaan we zaterdagavond 12 maart naar Breda. |
We zijn weer begonnen aan de Vervolgcursus I met Himez op 3 januari 2009. Vanaf nu is het weer elke zaterdag hondentraining om 1 uur te Leopoldsburg. De eerste les was weer leuk en vruchtbaar. Himez leek alles nog te weten van de basiscursus. Zitten, liggen, hier komen vanuit zit, blijven zitten en liggen op afstand, het leek allemaal weer wakker te worden in de grijze kuvaszcellen. En dat terwijl ze thuis net doet of ze het nog nooit gehad heeft.
volgen tussen de autobanden door liet ze dat al een beetje merken. Niet volgen dus maar gewoon over en op de band gaan staan. Ook Peter kreeg een opmerking. Niet zo veel praten en zeker niet als ze niet oplet. Maar toen het gevreesde onderdeel "hierkomen" aan de orde kwam werd het spannend. Ik stond met János en logee Heske langs de zijlijn en alle honden op het veld mochten heerlijk los. En omdat dit allemaal vrij jonge honden zijn was dit een geweldig spelletje voor hen. Ze dolden over het veld heen. Toen Isabelle (de trainster) zei dat iedereen zijn/haar eigen hond moesten voorroepen werd het voor iedereen spannend. Duidelijk gaf Himez aan dat het haar tijd nog niet was en ze scheerde samen met haar Beagle vriendje over het veld langs alle andere honden. Peter deed al eens een "greep" toen zij in de buurt was. Na een aantal minuten (het leken wel uren!) deed Isabelle ook een poging om één van de twee te pakken te krijgen, maar 
nee hoor die twee hield je niet bij. Toen stelde Isabelle voor aan Peter en de andere Beagle-eigenaar om het veld te verlaten. De honden zouden dan wel reageren op het weggaan van de eigenaren. Maar ja, wie een kuvasz kent weet wat er ging gebeuren. Himez speelde heerlijk door en had geen oog voor ook maar iemand die van het veld wegliep. Nee, dat was oninteressant. Uiteindelijk riep Peter (voor de honderd en drie-ennegentigste keer!!!) "Himez hierrrr" en kwam ze aanrennen naar hem. Om een lang verhaal kort te maken: Himez scheerde ook toen weer langs Peter heen en iemand kon haar pakken. Zodoende kon Himez aangelijnd worden en mee naar huis. Nee, een aaitje heeft ze niet gehad. Geduld hč heb je nodig met zo'n kuvaszpup van 6 maanden oud! Volgende keer mag ik (Ellen) weer. Op hoop van zegen.
Op 16 november 2008 was er een clubwandeling te Uden. Het was een heerlijke dag. Het restaurant waar wij, voor aanvang van de wandeling, een kop koffie dronken was een erg gezellige gelegenheid. Er waren in totaal 17 honden aanwezig. Van onze kennel en ons laatste nest (4 maanden oud) waren er de volgende honden aanwezig: Erintö en Hegy, Gyermek en Heske, Gzsivány, János en Himez. Kortom we waren goed vertegenwoordigd met deze 7 honden. We hebben heerlijk gewandeld. Het was een prachtig bosrijk gebied. Helaas mochten de honden niet los, maar dat was voor een keer niet erg. Na afloop hebben we nog heerlijk allemaal een pannenkoek genuttigd. Heerlijk was het om al die "eigen" honden weer terug te zien.
Kattententoonstelling te Waalre. Zijn broer Bandit (creme point) en kleine neefje Bumble waren ook van de partij. Bandit woont bij zijn moeder "June" en vind showen eigenlijk niet zo leuk. Hij ligt liever thuis bij Evelyne en Niels op de bank. Geef hem eens ongelijk! De hele tijd zitten er mensen aan je velletje en wordt je bekeken aan alle kanten. Bumble is nog onbezonnen en vond het allemaal best. Het is een zeer stabiel kitten dat inmiddels ook vertrokken is naar een nieuw baasje.
Onze Bailey liet zich weer van zijn allerbeste kant zien. De eerste keurmeester die hem keurde vond hem geweldig en was helemaal weg van hem. Hij gedroeg zich ook voorbeeldig. Hierna werd Bailey nog meerdere malen teruggeroepen en moest Evelyne elke keer hem van zijn beste kant laten zien. Een kat showen gaat heel anders dan het showen van een hond. 
Beste Colourpoint, Beste Eigen Fok (knap gedaan Evelyne), Best in Show.
We hebben van deze dag met volle teugen genoten. Niet alleen omdat Bailey zoveel gewonnen heeft, maar vooral omdat hij zo'n geweldig karakter heeft en zich zo stabiel gedraagt.
Deze loopbanden worden gebruikt door dierenartsen of kennels met een enorm aantal honden, waarbij men geen tijd heeft om alle honden uit te laten. En om deze honden dan toch beweging en spieropbouw te geven worden ze dan een kwartier bijvoorbeeld op zo'n loopband gezet. De Engelse mevrouw vroeg of Lumikki niet eens op de band mocht lopen! Natuurlijk is dit iets voor onze wervelwind. Ze stapte stoer op de band en met veel lieve woordjes en snoepjes liep Lumikki een hele tijd op de band. Het was een mooi gezicht, maar ook zinvol voor honden die therapie nodig hebben na bijvoorbeeld een operatie. De band kon voor of achter omhoog. Dit naargelang je de voor- of achterhand wil versterken. Lumikki vond al die aandacht natuurlijk geweldig!
Grote en kleine het maakt ons niet uit. Onze eigen vier kuvaszen vinden dit allemaal goed. Onder ons streng toeziend oog zijn ze sociaal tegen de logees en spelen als het hen leuk lijkt. Op dit moment hebben we Sheila te logeren. De eigenaren van Sheila, Hugo en Els, gaan naar Italië verhuizen. Zij hebben daar een klein paradijsje gekocht en zijn dit aan het verbouwen. Sheila (Fjorda) is een zus van Fényes en Fitos en blijft vier weken hier. Onlangs is zij al zes weken hier geweest en toen was zij ook net loops (handig met onze János in de buurt!!). Maar dit is zeer goed gegaan. Als het optrekje in Italië klaar is gaat 
ook Sheila daar wonen. Ook hebben we nu een Golden Retriever reu te logeren (ja, nu is Fényes loops, ook weer erg handig!). Hij blijft twee weken hier. Verder is ook nog Gyula hier voor een weekje te logeren geweest (ja, ook die was hoog loops), maar die is na de clubmatch weer naar huis gegaan. Binnenkort krijgen wij nog een viertal dagen Fitos te logeren en een kruising van zestien weken. Dus het is hier volle bak. Maar ik ben trots dat alles zo goed gaat. 's Nachts slaapt de Golden reu Dinho (genoemd naar de voetballer Ronaldinho) in de bench. 
Alle logees worden schoon weer opgehaald door de bazen. Ze krijgen een heerlijke was- en kambeurt en de tanden, nagels en voetjes worden nagekeken en bijgewerkt. Nee, je kunt niet zeggen dat de honden en wijzelf ons hier vervelen. Er is altijd wel wat te doen. Honden, heerlijk!!!! 
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Waar we, vanuit dit verzamelpunt, met een bus vol mensen en 7 honden vertrekken naar de grootste hondenshow van de wereld: de Crufts. Dit was om half 10. De bedoeling was om de hele nacht door te rijden. We zouden dan ’s morgens (13 maart) om half 8 bij het tentoonstellingsgebouw NEC in Birmingham (E) aankomen. Na de hele dag op show en het bijwonen van de eindkeuringen zouden we dan weer naar huis gaan. Dat betekende ook weer de hele nacht doorrijden, zodat we maandagmorgen 14 maart weer in Breda aan zouden komen. Een marathon dus.
In de bus waren 7 benches opgezet waar de honden in gingen. 
We gingen eerst op weg naar de shuttle in Calais (Frankrijk). Iedereen kletste wat en vanzelf werd het stiller in de bus en ging iedereen slapen. 
Daar moesten we een aantal honden met hun eigenaren ophalen welke ook aan de show gingen deelnemen. Zij hadden daar overnacht in een hotel. Iedereen kon zich in het hotel even opfrissen. Na 20 minuten kwamen we aan bij het tentoonstellingsgebouw in Birmingham. Drommen mensen met honden van allerlei rassen liepen daar op het terrein. Heel imposant. Er zouden die dag zo’n 6000 honden aantrede doen op de show.
Wij wisten dat wij die dag om half 4 gekeurd werden. Dus we hadden de hele dag de tijd om andere Nederlandse exposanten te volgen. Er waren verschillende kennissen welke met hun hond deelnamen aan de show.
Er waren vijf grote hallen waarin de keuringen plaatsvonden. Dus als we naar een andere hal wilden moesten we een aardig eindje lopen. Zeker ook omdat het zondag was en er dus veel bezoekers waren. Dat merkten we meteen bij het binnenkomen al.
Nou, natuurlijk niet. Je eigen ras in de spotlights voor een keer dat vonden we wel leuk. Maar ja, toen begon het hele circus. Het interview werd bij de ring waarin we gekeurd werden afgenomen. Er werd wel gezegd wat we moesten zeggen en dat moest dan drie maal herhaald worden, omdat er iemand in beeld stond of dat het licht niet goed was. De honden toonden zich op hun best en vonden alles goed. Ik was trots op onze witten.
Verder werden we de hele middag gevolgd door een tv-ploeg. We voelden ons net de winnaars van Idool 2004. Ook de keuring van onze honden werd gefilmd.
Toen bekend werd dat de keurmeester dhr. Habig uit Duitsland onze Egyik de mooiste vond werden we door iedereen gefeliciteerd en klonk er luid applaus. Ook verschillende Engelse mensen maakten foto’s en felciteerden ons. De keurmeester was zeer gecharmeerd van onze honden. János had volgens hem een “droomhoofd” en werd beste reu. Egyik had volgens hem een typische vacht en een geweldig gangwerk. En werd daarom beste teef en beste van het ras. 
Nou, daar waren we weer zeer blij mee.
Van de keurmeester ontvingen we een vijftal prachtige rozetten en certificaten voor het Engels kampioenschap. Van voederfabrikanten kregen we, vanwege dat Egyik BOB was, geld en een foto van Egyik. Maar ook konden we allerlei andere cadeautjes in ontvangst nemen zoals een tweetal mooie rugzakken met inscripties, een fleece-deken, een Crufts BOB medaille, een fles wijn en champagne. Ook konden we later op de dag geld in ontvangst nemen omdat we de beste reu en beste teef hadden en een beste van het ras. Daarvoor krijg je op de Crufts geld. Ja, dat is weer eens wat anders dan een medaille!
Ik mag wel zeggen dat deze show een goed georganiseerde show was. Mannen met ‘oortjes’ instrueerde je in de ring en erering, zodat je beslist niet de verkeerde kant op kon gaan.
Na de eindkeuringen, welke op levensgrootte beeldschermen te volgen waren, gingen we apetrots weer naar de bus. Het was inmiddels ’s avonds 9 uur.
