De aanleiding
Een paar weken geleden werd ons gevraagd of onze János een teefje mocht dekken in Finland. Door omstandigheden was de eigenaresse Anne niet in staat om met haar kuvaszteefje Filonillan Cili naar hier te komen, wat meestal gebruikelijk is. Op haar verzoek wilde ze graag dat wij met János naar haar kwamen. Zo gezegd zo gedaan. Er werd een vlucht besproken voor ons alle drie. Egyik zou naar de familie van den Broek gaan logeren en Fényes bij onze (schoon)moeder.

Een erg spannend gebeuren zo’n vliegreis met een grote hond. Er moest ook nog voor een grote bench gezorgd worden waar János in moest tijdens de vliegreis. Het was een bench met de grootste maat. We vonden dat János ook prettig moest reizen en ruimte moest hebben. Dat deze bench later voor commotie zou zorgen beseften we toen nog niet. De reis zou ongeveer 2 ‡ uur duren.

Vrijdagavond 8 december om half 11 zou het vliegtuig vertrekken vanaf het vliegveld in Zaventem (B) zijn. We waren op tijd om in te checken. Met twee karren, met op de ene kar onze bagage en op de andere de bench, gingen we ons melden. Toen onze papieren in orde waren kwamen twee mannen hem halen. De bench mét János erin werd op een karretje geladen en daar ging hij dan. Weg van ons. Mijn hart draaide om. Wat was dit moeilijk. Ik keek de ene man nog aan en zei met een lach dat hij wel heel goed op hem moest passen want anders .....! Nee, hij had het begrepen.

Toen we hierna rustig in het vliegtuig zaten en de tijd kwam dat we moesten gaan vertrekken kwam er een man in veiligheidsvest naar ons toe. Hij vroeg of wij een hond bij ons hadden. Ja, dat waren wij dus. Nou, de hond ging niet in het vliegtuig! Wat nu! Wat de man eigenlijk bedoelde was dat de bench veel te groot was om door de vliegtuigdeur te kunnen. Peter vertelde dat de bench in twee delen kon en dat dát de oplossing zou kunnen zijn. De man ging weer weg, maar kwam na 5 minuten weer terug. Of wij een riem bij ons hadden voor de hond! De man ging weer weg en kwam na 2 minuten alweer terug. Of Peter niet mee kon om de hond eruit te halen! Peter ging onder bewaking mee, want eigenlijk mag niemand buiten bij het vliegtuig komen. Hij heeft János uit de bench gehaald en mocht hem, toen de bench in elkaar gezet was, weer erin zetten. Tijdens deze wachtperiode had onze János al meteen vrienden gemaakt. Binnen enkele minuten stonden er 5 man om hem heen. Allemaal vonden ze hem en zijn gedrag geweldig. Nou, we waren blij dat alles gelukkig goed gegaan was. Dit alles had een vertraging van bijna een half uur gekost.

Bij aankomst in Helsinki werden we al opgewacht door cabine- en grondpersoneel. Nadat zij een telex ontvangen hadden vanuit Zaventem, over de hond van de familie van der Meijden, wist men dat Peter eerst gehaald moest worden om János eruit te halen. Ook hier maakte János vrienden. En ook hier weer vertraging, nu voor de mensen die op hun bagage stonden te wachten. Peter had namelijk gevraagt of János terug in de bench moest of dat hij hem zo mee mocht nemen naar de ontvangsthal. Daar moest eerst over gebeld worden wat zeker 20 minuten duurde. Al die tijd stond de wagen met alle koffers erop bij hun bij het vliegtuig te wachten. Toen eindelijk het verlossende telefoontje kwam dat János zo mee mocht kon de bench op de wagen en daar gingen de koffers met de lege bench richting de bagageband. Peter is met János, onder begeleiding van iemand van het grondpersoneel, lekker wandelend richting ontvangsthal gegaan waar alle passagiers op hun koffers stonden te wachten. Dit was ook meteen de eerste keer dat zij te zien kregen waarom al die vertraging was geweest namelijkÖ. János. We hebben de bench op het vliegveld opgeslagen en zijn daarna met de taxi naar het hotel gebracht omdat de hotelbusjes niet meer reden. Het was dan ook al half 3 ’s nachts. We lagen om half 4 in ons bed. In Finland is het namelijk één uur later dan hier.

’s Morgens tijdens het heerlijke ontbijt stond Anne al te wachten. Ze was wat vroeger en had niet kunnen wachten tot de afgesproken tijd. Ze was erg benieuwd naar de bruidegom voor haar Cili. Ze is dan ook meegegaan naar de hotelkamer waar ze vriendelijk en blij begroet werd daar onze vent. Het was nog drie uur rijden naar haar huis. János plofte achter in de auto en vond alles best. Hij had de vliegreis en het korte nachtje in het hotel goed doorstaan.

Anne woont in een heel klein dorpje dat Kangasniemi heet. Er wonen ongeveer 2000 mensen. Veelal oudere mensen. Ze heeft een prachtig Fins huis dat vroeger van de paters is geweest. Het huis dateert uit 1880. En is geheel in de Finse kleuren, dus roze/wit.

Finland noemt men het land van de duizend meren. De Finse natuur bestaat uit gigantische meren en gigantische bossen. Het land telt ruim 5 miljoen inwoners (Nederland ruim 16 miljoen) en heeft een oppervlakte van 338.145 km² (Nederland 35.000 km²). Het land wordt geregeerd door een vrouwelijke president. De Finse bewering dat het land de laatste wildernis van Europa heeft is waar. De bossen, de meren en de toendra’s van Lapland zijn hier op zondagen dan ook niet vol recreërende mensen. In Finland zijn er zelfs in het hoogseizoen gebieden waar je niemand tegenkomt. In welk ander Europees land vind je dat? De bossen worden gedomineerd door berken, dennen en sparren en het dierenleven tiert daar nog op de meest natuurlijke wijze.

Om een voorbeeld te geven: in Finland leven ongeveer 1000 bruine beren. Ze zijn de laatste jaren weliswaar wat vrijpostiger geworden, maar toch blijven ze erg teruggetrokken en laten ze zich zelden zien. Elanden kom je echter nog wel eens tegen. U dient de waarschuwingsborden langs de wegen daarom serieus te nemen want een eland kan zomaar plotseling op de weg verschijnen en laat zich dan vaak moeilijk verwijderen.

In Lapland komt de lynx vrij algemeen voor, maar ook dit dier houdt zich goed schuil voor mensen. Rendieren zijn vrij algemeen en kom je vooral boven de Poolcirkel regelmatig tegen. Het houden van rendieren is een belangrijke bron van inkomsten voor de bevolking van Lapland. Het bijeendrijven van de rendieren in de herfst is een spectaculaire belevenis. Om het dierenplaatje compleet te maken: in de Finse wateren komt veel vis voor. Langs de kust, maar ook in rivieren en meren zijn talrijke mooie plekjes voor hengelaars te vinden. Er kan gevist worden op bijvoorbeeld forel, zalm, baars en snoek. En in deze bossen kom je dan ook veel blokhutten tegen. Sommige zijn zelfs met een sauna. En zelfs een echte wc ontbreekt niet.

En we hebben ook nog onze eigen kerstboom uit het bos gehaald. Niks niet naar een tuincentrum, maar uit Anne’s eigen bos. Verder hebben we nog een museum bezocht waar de geschiedenis van de stad Jyväskylä uiteengezet werd. Jyväskylä is een plaats even verderop Kangasniemi. Deze uiteenzetting was heel beeldend gedaan. Vele foto’s van mensen en huizen uit de vroegere tijd waren te zien. Ook werden er talloze voorbeelden gegeven hoe de houtindustrie en visindustrie in Finland vroeger was. Maar ook het heden daarvan was te zien.

Anne woont in een groot huis met 11 kamers. Ze heeft in de zomer een aantal kamers die zij verhuurd (B&B) en gasten kunnen dan overnachten en van een goed ontbijt gebruik maken. Onze kamer heeft een zit- en slaapverblijf met in ieder een open haard. bewees het ontbijt en het avondeten. We kregen de heerlijkste dingen voorgezet.

János en Cili vonden elkaar erg leuk en lief. Cili is tweemaal gedekt. Ze is een lieve hond met een mooie gegolfde vacht. Ook heeft ze een prettig stabiel karakter.

Vrijdag 15 december moesten we ’s avonds om half 8 weer met het vliegtuig naar huis. We zijn ’s middags vertrokken richting Helsinki en hebben deze stad ook nog bezocht. De stad was helemaal versierd met vele lichtjes vanwege de kersttijd, dus dat was heel sfeervol. János had wederom een aantrekkingskracht op veel mensen. Hij is heel wat geaaid. Na wat gewinkeld te hebben en samen koffie in een restaurant gedronken te hebben was het tijd om naar het vliegveld te gaan.
We waren ruim op tijd en konden ook daar nog even rondkijken. De luchthaven in Helsinki is best groot en heeft natuurlijk, zoals overal te zien is op luchthavens, vele winkeltjes en restaurantjes.

We hebben afscheid genomen van Anne en haar voor haar gastvrijheid bedankt, want deze was geweldig geweest. We kunnen zeggen dat we er weer een hondenvriendin bij hebben.

Toen we ons gingen inchecken hebben we natuurlijk meteen het verhaal over de heenreis verteld tegen de grondstewardess. Zij had het begrepen en regelde alles meteen. Ook nu werd Peter er bijgehaald zodat János op tijd en goed in het vliegtuig zat. Na een prettige vlucht zijn we moe en voldaan naar huis gereden. Heerlijk vonden we dit ook wel weer. Morgen zouden we Egyik en Fényes weer gaan halen. Deze beide dames hadden het heel goed gedaan op hun logeeradressen en waren blij ons te zien. En wij zeker om hen weer te zien, want we hebben ze zeker gemist. Maar ze hebben het heel goed gehad en hebben meer dan genoeg aandacht en knuffels gehad bij de mensen. Nogmaals dank dat jullie weer zo goed op onze honden gepast hebben!

Wilt u ook een heerlijk genieten van het huis van Anne Fredrikson kijkt dan even op www.wanhapappila.fi