Donderdag 1 juli – vrijdag 2 juli.
Vandaag was na een aantal testen de progesteronwaarde van Gyula eindelijk zo hoog dat we konden (moesten) vertrekken naar Hongarije. Het heeft lang geduurd, maar nu is het dan zover. Omdat we met eigen auto gaan hebben we besloten om in een keer door te rijden. Het gemak van een camper hebben we deze keer niet. We nemen deze keer ook alle meiden mee behalve Egyik. Zij is hiervoor toch iets te oud en zo’n reisje zou behoorlijk wat van haar vergen. Dit willen wij haar niet aan doen en dus mag zij bij oma en haar zoon Fitos gaan logeren. Iets wat ze ook geweldig vind. János is, zoals wel vaker, naar vrienden van ons. Hij vindt het daar geweldig en zij vinden het geweldig om hem te hebben. Wat wil je nog meer! Maar goed, de reis op zich ging zonder problemen. We hebben regelmatig gestopt om de honden uit te laten. Het was tenslotte toch een reis van zo’n 1400 km naar Zsolnok. De honden hebben zich geweldig goed gedragen en wij ook. Vrijdag om ong 16.00 uur waren we op onze bestemming Köröstetétlen. Deze keer hadden we geen problemen om bij het huisje van de onze vrienden te komen. Geen opgebroken wegen, geen omleidingen en geen hulp nodig van de plaatselijke politie zoals in oktober 2009. Echter er was toch een klein probleempje waar we niet op gerekend hadden. Toen we eenmaal voor het huisje stonden bleek dat er stalen hekken voor de ramen zaten, dit vanwege een eerdere inbraak, maar ook voor de deur. En dit stalen hek voor de deur was op slot en wij hadden er geen sleutel van. Wat nu? Maar eens gebeld met de onze vrienden. De sleutel zou bij de buren moeten liggen werd ons verteld en dus gingen we aan het bellen met de buren. Deze waren echter niet thuis en kwamen pas later op de avond terug. Maar we hadden een afspraak ’s avonds bij de eigenaren van de dekreu. Dus geen lekkere douche en schone kleren. Nee, gewoon even bij de auto, een flesje water en een washandje en douchen maar. Daarna schoon T-shirt uit de tas en rijden maar weer. De reu waar onze Gyula door gedekt zou worden was Jászszépe Galad van de Jászszépe kennel in Jászberény. Een plaatsje ongeveer 45 km van ons huisje vandaan. Op zich een afstand waar je niet moeilijk over hoeft te doen, maar die Hongaarse wegen hè. Een afstand waar je normaal nog geen 30 minuten over doet wordt nu meteen 1 uur. Viel even tegen, maar goed je kunt niet sneller. Daar aangekomen werden we meteen heel hartelijk ontvangen. En het voelde dan ook meteen goed aan. Bij Gyula was dat even anders. Een grote man die met een stok loopt oei dat is even eng. Een vrouw die in een andere taal tegen je spreekt en tegelijk met veger en schop aankomt, is ook al niet fijn. En dan die kerel die de hele tijd aan mijn achterste snuffelt en dan ook nog meer wil dan ik. Gyula´s 1^e reactie was dus wegwezen hier. Maar dat werd al snel beter. Die grote man bleek toch zo eng niet, die vrouw deed ook geen kwaad en die kerel was eigenlijk wel erg leuk. Na deze vaststelling van onze Gyula was de 1^e dekking al snel een feit. Een dikke 20 minuten hebben ze gekoppeld gezeten. En toen was er eten. Zonder eten mochten we niet naar huis. Daarna nog koffie en gebakjes en gezellig praten over de honden. Die avond gingen we met een heel goed gevoel naar het huisje terug. En dat bleef zo tot we bij het huisje aankwamen. Zou het hek voor de deur open zijn of zou er een sleutel zijn. Het hek was open…gelukkig. Alles naar binnen en dan eerst onder de douche. En er moest ook nog gestofzuigd worden, overal waar je keek zaten muggen. Grote muggen, kleine muggen gewoon heel veel muggen. Maar daarna hebben we heerlijk geslapen.

Zaterdag 3 juli.
Eerst een beetje uitslapen en lekker ontbijten. Daarna nog een beetje opruimen en spullen installeren zoals de laptop en zo. We hebben afgesproken om om 16.00 uur weer bij de fam. Horváth te zijn. Gewaarschuwd door onze ervaring van gisteren zijn we vandaag maar om 15.00 uur vertrokken. We waren op tijd. Als Galád en Gyula elkaar zien is het meteen raak. Geen gesnuffel, maar gelijk actie.

Ook nu weer een dikke 20 minuten gekoppeld gezeten. Na de dekking werd de dierenarts gebeld voor de DNA afname. Dit is een nieuwe regel in België. Er wordt bij elke combinatie bij de reu en de teef DNA afgenomen door middel van een speekselswab. Als er later bij de puppy’s nestcontrole gedaan wordt, kiest de controleur er een pup uit waarbij ook DNA afgenomen wordt. Zo kan men vaststellen dat deze pup echt een kind is van de doorgegeven ouders. En dus fraude in deze tegen gegaan kan worden. Zulke nieuwe regels zijn niet erg en toe te juichen alleen kost dit de goedbedoelende fokker natuurlijk weer geld en dat vinden wij minder prettig. Dus de dierenarts had tijd en zou thuis komen. Het was een vriendelijke jonge man die behoorlijk goed Duits praatte. De hele actie heeft ong. een 45 minuten geduurd en daarna moest er afgerekend worden. Dat was toch nog even schrikken. 2000 Forint kostte het. Dat is wel 7,5 euro. Daar nemen ze in Nederland de telefoon nog niet voor op.

Daarna koffie en gebak. Jawel alweer. En fotoos kijken en gezellig babbelen. Onze gesprekken gingen eigenlijk best goed. Kathy sprak een aantal woorden Duits en de rest ging met handen en voeten. We konden elkaar goed begrijpen. Hun dochter Helga was er ook en zij sprak heel goed Duits. En zij was ook de reden waarvoor we vandaag zo laat waren. Het was haar diploma uitreiking vandaag en haar ouders moesten daar natuurlijk bij zijn. Tijdens onze gesprekken werd er door de familie Horváth voorgesteld om samen naar een beginnende fokker te gaan kijken. Deze had een nest liggen met als vaderhond Galád. Afgesproken werd om de volgende dag vroeg te komen voor de (3^e) dekking en daarna door te rijden naar Szentes waar deze mensen wonen. We vertrokken wederom met een goed gevoel over deze tweede dekking.

Zondag 4 juli.
Vroeg uit de veren. Vandaag gaan we eerst naar Jászberény voor een 3^e en laatste dekking en daarna samen met Kathy en Ernö naar Szentes naar de Városszéli Bitang kennel. Dit is een beginnende kennel waar op dit moment pupjes liggen met als vader hond Galád. Een rit van 116 km waar je gewoon een dikke 2 uur over doet. De ontvangst was hartelijk. En na het bekijken van hun volwassen honden waren de pupjes aan de beurt. Een nestje van 6 weken oud. Het waren 7 stuks: 4 reuen en 3 teven. Het hebben van een nest gaat in Hongarije anders als bij ons. Hier liggen ze niet in een mooie werpkist midden in de huiskamer. Nee, gewoon buiten in de garage of in een andere ruimte. En ze worden ook niet zo vaak geborsteld (of helemaal niet) of in de handen genomen als bij ons. Ze zijn echter niet slecht voor hun honden alleen anders als wij. Je moet daar doorheen kijken en dan zie je hoe de pups zijn. Wij zagen in dit nest enkele leuke pupjes.

Na dit gezien te hebben werden uitgenodigd voor een drankje. Ja, de gastvrijheid die wij tegenkomen is super. Er werd gevraagt of we nog een andere Kuvasz wilde zien. Een jonge reu van 10 maanden die uit de Hun-Zazholm kennel komt. Een veelbelovende jongen voor de toekomst.

Hierna zijn we weer naar huis gegaan en zijn we ’s avonds nog even gaan shoppen bij de Tesco. Dit is een grote supermarkt die in geheel Hongarije te vinden is.

Maandag 5 juli.
We gaan op bezoek bij de fam. Kovács, Ildiko en Imre, in Bekescsaba. Wederom een rit van zo’n 105 km. En ondanks de sterk verbeterde weg nog steeds bijna 2 uur rijden. Maar goed het zijn geweldig leuke mensen en ze hebben hele mooie honden. We zijn bij hen geweest met onze Fényes in 2006. Zij is toen gedekt door de reu Vezer van Kovacs Imre. Daar zijn toen helaas geen pupjes van gekomen. Ook zien we dan Andrea weer die ook bij hen op bezoek is. Zij en haar familie hebben we vorig jaar in Ratot leren kennen. Ook weer geweldig leuke mensen. Andrea helpt ons ook met het nodige vertaalwerk van Hongaars naar Duits. Ook hier ligt een nest Kuvaszpups van 4 weken oud. Leuke hondjes met 1 reutje dat wel heel erg leuk was. Omdat het zo gezellig is was het al snel laat geworden en moesten we weer naar huis. Weer een (vermoeiende) dag voorbij.

Dinsdag 6 juli - Woensdag 7 juli.
We hebben even wat vakantie ingelast. Gewoon lekker genieten in en om het huisje met zwembad.

Ook nog maar eens een aantal foto's gemaakt van onze Gyula.

Donderdag 8 juli.
We gaan naar Kecskemét.
Kecskemét ligt ten oosten van de Donau, in Centraal-Hongarije, aan de M5 (Boedapest-Szeged-Belgrado), op ca. 85 km. ten zuiden van Boedapest. Het is de hoofdstad van de provincie Bács-Kiskun en heeft ca. 106.000 inwoners.

Kecskemét is een van de mooiste steden van Hongarije. Zowel vanwege de prachtige Jugendstil gebouwen als om zijn talloze bezienswaardigheden (o.a. het stadhuis van de architect Ödön Lechner) en de grote pleinen met fonteinen.

We hebben hier lekker rondgelopen en natuurlijk ook op een terrasje gezeten. Toch even wat cultuur opgesnoven.

Op de terugweg kwamen we in een dorpje nog een bewoond ooievaarsnest tegen. Geweldig om te zien.

Vrijdag 9 juli.
We doen het rustig aan. We hebben samen besloten dat we zaterdag toch maar richting België gaan. Er is thuis nog zoveel wat er gedaan moet worden. Het valt niet mee want het is zo lekker hier. De rust hier doet ons goed.

Toch zijn we vanmiddag nog even naar Szolnok gegaan. Gewoon even wat winkels bekijken. En nog een paar kleine boodschappen doen. Althans dat was de bedoeling. Terwijl Ellen het hek dicht doet, ik zit in de auto, wil ik nog even iets tegen haar zeggen en doe het raam aan de bijrijders kant omlaag. Er volgt een harde klap en ..... het raam valt naar beneden en gaat niet meer omhoog. Dit hebben we als eens eerder gehad en we weten dan ook dat de kabel van het omhoog/omlaag mechanisme stuk is. Maar waarom moet dat juist nu gebeuren. Toevallig hadden we gisteren ergens in Szolnok een bord gezien met daarop een verwijzing naar een Mercedes-Benz garage. Het raam tijdelijk, met een wasknijper-geleerd van de ANWB-medewerker, vast gezet en op weg naar dat bord. Het is bijna 15.00 uur. In Szolnok aangekomen was het bord al gauw terug gevonden en warempel op 500 meter is een Mercedes-Benz garage. Wij naar binnen en dan maar hopen dat er iemand Engels kent. Het geluk was met ons. De bedrijfsleider sprak behoorlijk goed Engels en nadat wij hadden uitgelegd wat ons probleem was moest hij ons teleurstellen. Dat onderdeel hadden ze niet op voorraad. Dat moest uit Boedapest komen en kon er niet eerder zijn als a.s. dinsdag. Té laat voor ons. Maar er was nog een monteur, ze hadden net besloten dat vanwege het warme weer iedereen vroeger naar huis zou gaan, en hij kon het raam wel vast zetten zodat we met een gerust gevoel naar huis konden rijden. Er werd een flinke balk gezocht en deze werd in de deur onder het raam geplaats en vastgezet. Die kon geen kant meer op.
Hierna zijn we toch nog even de stad in gegaan.

Zaterdag 10 juli.
Vandaag hebben we het huisje gepoetst en opgeruimd. We gaan vanavond om 20.00 uur naar huis rijden en dan moet alles spik en span zijn natuurlijk.
De honden vermaken zich, zoals de hele week al, lekker in de tuin of liggen nog lekker een hazeslaapje te doen.

En dan is het zover. Alles is klaar en we vertrekken weer naar huis. Een fijne tijd is voorbij.
Dit gaan we zeker nog een keer overdoen.