Wat vooraf ging.
Graag wilden wij onze jongste kuvasz, Fényes, laten dekken. Het was dus wachten op haar loopsheid. Deze zou in september zijn. Ook zouden wij het dit keer anders aanpakken wat de reis betreft, want we wilden er ook een echte vakantie van maken, want die hadden we dit jaar nog niet gehad.
Peter en ik zouden samen gaan met Fényes en haar moeder Egyik. Ons doel was het plaatsje Békéscsaba in Hongarije. Daar woont de dekreu Vezér. We besloten om een camper te huren. Dit was altijd al een droom van ons om dat eens te doen. Je hebt alles bij je en kunt zomaar stoppen op een camping en je nestje induiken. Want de reis zou zo’n 1700 km lang zijn. Enkele reis dus!
Maar Peter en ik zijn geen doorgewinterde kampeerders dus moest er oa. bij vrienden
te rade gegaan worden waar we rekening mee moesten houden. Er werd van alles
geleend. Want een porseleinen servies en mooie glazen in een camper zijn niet
handig! Dus werden het plastic borden, glazen en bekers.
Peter is altijd doelgericht en wil graag weten waar hij terecht komt, dus werd er van te voren een route uitgestippeld. Deze route zou zijn: Lommel, Koblenz, Nürnberg, Regensburg, Passau, Wenen, Györ, Budapest, Békéscsaba. De camping in Hongarije waar we zouden gaan staan met de camper lag in het plaatsje Gyula.
Dit was 15 minuten rijden naar de dekreu Edelény Kerti Vezér. Er werd contact gezocht met verschillende campings, zodat we zeker konden zijn van een staanplaats voor onze camper.
Vrijdag 8 september.
Vandaag hebben we onze oudste teef Cifra naar haar oppas gebracht. Mijn (schoon)moeder zou op haar passen. Cifra is natuurlijk helemaal thuis bij haar en kan met haar kleinkind Fitos spelen. Ze is weliswaar 12 jaar geweest, maar pit zit er nog steeds in.
Toch lieten we haar deze keer anders achter dan normaal. Dit omdat haar leeftijd natuurlijk mee gaat spelen. In twee weken tijd kan er altijd iets gebeuren met een hond op leeftijd. Dus het was wel even slikken toen we dat koppie zagen toen we weggingen. Van te voren hadden we al laten weten wat er geregeld zou moeten worden als er iets ergs zou gebeuren.
Hierna werd onze reu János naar zijn oppasadres gebracht. János rende vrolijk het huis van de familie van den Broek binnen en zag ons even niet meer staan. Hij wordt daar altijd met open armen ontvangen en dat is voor ons een genot om te zien.
Nee, eigenlijk kunnen wij ons gelukkig prijzen met zulke oppasadressen. We kunnen onze honden altijd ergens onderbrengen als dit nodig is. Verschillende mensen passen graag op onze kuvaszen. Wij gaan dan ook met een gerust hart weg in zulke omstandigheden.
Zaterdag 9 september.
Vandaag konden we onze auto ophalen. Op het plaatje op internet zag hij er prachtig
uit. In het echt was hij nog aantrekkelijker. Maar wát een groot
ding. De auto was meer dan 7 meter lang. Er zit alles op en aan. We willen comfortabel
reizen. Nou, dat kan dus met deze auto. Er is zelfs ook een douche en wc aan
boord.
Zelf moest je borden, bestek, pannen, slaapzakken meenemen. De camper was zeven persoons, dus was er voor twee personen en twee honden ruimte genoeg om spullen mee te nemen.
Ook worden er met de campereigenaar nog praktische dingen doorgesproken. Een camper mag je bijvoorbeeld in de meeste landen niet zomaar ergens neerzetten en daar dan in overnachten. Buiten dat het gevaarlijker is om hem zomaar ergens op een parkeerplaats te stallen is het ook gezelliger om op een camping te staan. Om inbrekers wat af te schrikken hadden we een groot bord "hier waak ik" achter een raam gezet. De twee kuvaszstickers erop waren toch duidelijk dachten wij.
Zondag 10 september, km-stand: 17223.
Om half 5 zijn we vertrokken richting ons eerste doel: camping Gülser Moserbogen in Koblenz (D). 
Meegenomen op onze reis hebben we ook uitgeprinte mailtjes waarop succeswensen staan van onze nieuwe kuvaszeigenaren. Iedereen leeft zo mee en dat sterkte ons om deze reis te ondernemen. We hebben de camper natuurlijk ook honds ingericht. Een bench hebben we voor Fényes mee. Dat vindt zij zo geweldig en ze ligt er graag in. Egyik ligt in het gangpad en is eigenlijk de hele reis door ook co-piloot. Ze houdt alles in de gaten.
’s Avonds om 9 uur komen we aan op de camping in Duitsland. Na het inchecken krijgen we een plaats voor onze camper toegewezen. Peter sluit de stroomkabel aan en er wordt een potje thee gezet. De honden worden uitgelaten en krijgen eten en het bed, een hoogslaper, wordt opgezocht. Heerlijk.
Maandag 11 september, km-stand: 17614.
Omdat we zondagavond in het donker aangekomen waren op deze camping, wisten we niet hoe de omgeving eruit zag. De volgende morgen zijn we alweer vroeg op. Het is een bergachtige omgeving en de zon schijnt heerlijk.
De honden hebben heerlijk geslapen en wij ook. Fényes lag languit in de bench en Egyik op haar kleedje. Wel moesten we nog even wennen aan de camper. Peter stoot steeds zijn hoofd en ik ga, bij het steunen op het stuur om iets te pakken, op de claxon hangen. Het is half 8 en stil op de camping. Dus dat is effe schrikken.
Peter is jarig en dat moet ook gevierd worden. Zijn mobieltje gaat al vroeg af en de hele dag komen de felicitaties binnen in de vorm van smsjes. Natuurlijk werd het vakantiegevoel compleet toen Peter met de broodjes aankwam die hij vers had gehaald bij de campingwinkel.
Na een heerlijk Duits ontbijt zijn wij om 10.45 uur vertrokken van deze camping richting Oostenrijk. De hele dag hebben we gereden. Af en toe gestopt om de honden uit te laten en wat te eten.
Om 10 uur ’s avonds komen we aan op camping Breitenbrünn (Neusiedl) in Oostenrijk. We hebben deze afstand iets overschat. Het was toch wat verder dan we gedacht hadden. Er is een afstand van 924 km afgelegd. Iets té lang gereden dus. Maar goed. Handrem erop en het bed in.
Dinsdag 12 september, km-stand: 18538.
Om 10 uur vertrokken we richting de Hongaarse grens.
Bij de Hongaarse grensovergang zijn er geen problemen. We moeten alleen de paspoorten laten zien. Na een prettige reis komen we om 5 uur ’s avonds aan op de (Mark)camping in Guyla. Dit plaatsje ligt 10 minuten van Békéscsaba waar, zoals eerder gezegd, de dekreu Vezér woont. Maar dit ligt ook 5 km van de Roemeense grens.
We hebben zo’n 1752 km afgelegd. Wat een reis!
Woensdag 13 september, km-stand: 18975.
Vandaag een rustig dagje. Het is erg mooi weer. We hebben de omgeving wat verkend. De camping was midden in het centrum. De eigenaresse is een alleenstaande vrouw die volgens ons een beetje gek is. Ze praat redelijk Duits, dus dat is erg prettig. Haar stem is schel en hard. Je hoort haar dan ook overal praten. Op een gegeven moment, tijdens het afwassen van onze ontbijtspulletjes zei ìmevr. Catastrofeî zoals we haar noemen, omdat ze na elke zin zegt dat alles een catastrofe is, dat ze naar de markt gaat in Gyula en of we zin hebben om mee te gaan. Nou, dat lijkt ons wel leuk. Ik wil mijn afwas afmaken, maar dat mag niet. We moeten direct meegaan anders hoeft het niet. Ze zou binnen 10 minuten weer terug zijn. Nou, ik dus naar Peter gerend en gezegd dat hij alles moest laten vallen, want dat we naar de markt gaan. Ik wilde voor in de auto stappen en Peter achterin, maar met een schelle stem zei ze dat ze een man langs haar wilde hebben en dus moest Peter voorin.
Onderweg zei "mevr. Catastrofe" dat ze het erg warm had. Ja, buiten was het 30 graden en als je dan je verwarming vol op warm hebt staan wordt het nog warmer natuurlijk! Peter wilde de verwarming lager zetten maar nee dat mocht ook niet.
Op de markt hebben we wat fruit gekocht en verder wat rond gekeken.
We rijden een beetje met de handen voor de ogen met haar mee. Een beetje onverantwoord, maar toen we terug op de camping waren moesten Peter en ik er hard om lachen. Wat een mens!
Donderdag 14 september.
Op donderdag hebben we een bezoekje gebracht aan het naast gelegen termaalbad. Dit is een heel groot kuuroord. Het water leek wel een teerbad! Zo rook het ook. Er zijn verschillende baden met verschillende temperaturen. De temperaturen lopen uiteen van 28 graden tot 35 graden. Dat laatste is natuurlijk erg warm, maar heerlijk. Je mag daar maar twee maal een half uur in zitten. Het termaalbad was ontzettend goed bezocht. Heel veel oudere mensen verblijven er de hele dag.
’s-Avonds brengen we een bezoekje aan de Hongaarse familie Kovács. Het huis ligt in een leuke wijk, maar de wegen zijn er van zand. Er staan veel lage boompjes langs deze wegen met het gevolg dat toen er een tegenligger kwam, we met de camper aan de kant moesten. We hoorde wat herrie. Later bleek dat de takken van de bomen flinke krassen in de buitenkant van de camper hebben gemaakt. Oeps, dat kost ons de borg misschien! Er is een Hongaarse vriendin (Irene) welke de vertaling doet. Gelukkig, want ondanks dat Imre Kovács en ik in het Engels gemaild hebben, kon hij toch geen Engels spreken. Warm worden we onthaald door de hele familie. Doordat Irene steeds elke zin vertaald lopen de gesprekken gewoon goed.
Ook Vezér ziet dit bezoekje wel zitten. Fényes ook, maar ze vertelde wel even dat het nog geen tijd was om intiem te worden. Geen probleem vond Vezér.
Vrijdag 15 september.
Vandaag hebben we een hele grote wandeling gemaakt door Guyla. Naast onze camping ligt een grote burcht die we ook hebben bezocht.
De Turkse tijd heeft niet alleen weinig overgelaten van de steden in de Grote Laagvlakte, ook de toch al niet talrijke burchten werden volledig verwoest. Van slechts één kasteel bleef nog zoveel overeind staan dat het enkele tientallen jaren geleden kon worden gereconstrueerd. Het betreft hier de burcht van Gyula (35.000 inw.), het grensstadje dat bekend is om zijn vettige, stevig gekruide worst Gyulai kolbász. De burcht, gebouwd op een door moerassen omringde heuvel, werd na de Turkse bezetting overgenomen door de familie Harruckern. In het spoor van deze Duitse edellieden trokken duizenden Zwaben, Beieren en Rijnlanders naar deze verre uithoek van het koninkrijk. Ze vormden een hechte gemeenschap in een nog altijd bestaande wijk Németváros of Németgyula (német = Duits) aan de westzijde van de stad. Luttele jaren later volgde een golf van immigranten uit het naburige Transsylvanië. Terwijl de Duitse minderheid nagenoeg verdwenen is, woont het overgrote deel van de Roemeense Hongaren nog altijd in Gyula (in de wijk Románváros ten noorden van de burcht) en in de omliggende dorpen. Inmiddels heeft Gyula grote populariteit verworven als bronnenbadplaats. De moerassen zijn drooggelegd en op het aldus gewonnen land staan de kuurgebouwen. De natriumhoudende wateren hebben een temperatuur van 70 graden aan de bron en toch altijd nog 35-39 graden aan de oppervlakte (www.gyulavarfurdo.hu).
De burcht werd gebouwd tussen 1430 en 1455. Hij verving een oudere vesting en kwam alras in handen van de koninklijke familie.
Nu is in de burcht een museum en kun je daar de geschiedenis zien van de stad Gyula. 
Zaterdag 16 september.
Vandaag hebben we een nabijgelegen Konditorei bezocht. Deze Konditorei bestaat al 100 jaar en is uit het begin van de 19e eeuw. We hebben heerlijke koffie gedronken met een heel groot stuk gebak erbij. Dit alles kostte maar 3.60 euro. Ook was er in deze Konditorie een oude collectie banketbakkersgereedschap te zien. En waren, in een achterliggende oude notariswoning, enkele pronkkamers te zien van de rijke bourgeoisie.
Wat ons wel opviel is dat er veel beelden staan in dit stadje. Over zie je borstbeelden of andere kunstwerken staan. Bijvoorbeeld een borstbeeld van Erkel Ferenc. Dit was een bekende schilder uit het plaatsje Gyula.
’s Avonds zijn we even naar de familie Kovács geweest. De vertaalster Irene was er ook weer. Het was erg gezellig. Er kwam weer veel gebak op tafel. Ook Fényes en Vezér hadden het leuk samen. Nee, het was nog geen tijd om close te zijn!
Zondag 17 september.
Er wordt vandaag in het plaatsje Gyula een CAC-tentoonstelling gehouden. Vezér zou ook meedoen. We konden er tevoet naar toe lopen. Er zijn 5 kuvaszen ingeschreven. Twee reuen en drie teven. De kwaliteit vind ik goed. Ook de karakters van de daar aanwezige honden was erg goed. Edelény Kerti Vezér wordt beste reu en beste van het ras. Ook nu kon je weer zien dat Vezér een heerlijke hond is. Hij laat alles over zich heen komen en heeft er plezier in.
We hebben ook wat, in het Engels, gepraat met de overige, aanwezige kuvaszeigenaren. Deze vinden het erg leuk dat ze eens met kuvaszeigenaren van zover weg kunnen praten. Er worden natuurlijk visitekaartjes uitgewisseld en afgesproken om bij thuiskomst met elkaar te gaan mailen.
Maandag 18 september.
Gelukkig Vezér en Fényes vinden elkaar zo aardig dat er een dekking plaatsvindt.
We zijn opgelucht. Met wederom taart vieren we het huwelijk van onze honden deze avond.
Dinsdag 19 september,
km-stand 19149.
Vandaag is onze laatste dag in Hongarije. We gaan eerst de heerlijke worst Kolbász halen in een Tesco (supermarkt). Zelf vinden we die heerlijk en ook de thuisblijvers wachten erop. Dus daar nemen we ook wat voor mee.
We zijn vandaag voor het laatst naar Vezér gegaan. Fényes is voor de tweede maal gedekt.
Als afscheid kregen we van de familie Kovács een fles Palinka die we met veel plezier in ontvangst nemen. Op een speciale gelegenheid gaan we daar eens van nippen.
Na een emotioneel afscheid gaan we weer richting huis. We hebben een lange rit voor de boeg. Het is donker en na een fijne rit komen we aan in Oostenrijk. We staan deze nacht op de camping in Breitenbrünn. Hier hebben we de heenreis ook gestaan.
Woensdag 20 september.
Om half 8 vertrekken we weer van de camping. We hebben maar vijf uurtjes geslapen. We gaan op weg naar Anneke, Arjan en Mowgli. Mowgli is de zus van onze János. Haar baasje en vrouwtje zijn in juni vanuit Nederland naar Duitsland vertrokken. Ze wonen daar nu permanent in het plaatsje Neuschönau. Dit plaatsje ligt op korte afstand van Tsjechië. Anneke en Mowgli zijn blij om ons te zien. De omgeving is een plaatje. De mooie natuur is zo rustgevend. Prachtig. Anneke verteld ons dat er otters in haar vijver zitten. En ook bevers dichtbij. De reeën kan zij vanuit haar huis zo zien lopen op bepaalde momenten van de dag. Kortom een idylisch plaatsje. Maar ook vertelde ze dat de afgelopen winter er veel sneeuw lag. Wel 2 meter hoog! Om half 4 zijn we na de laatste kop koffie weer verder gereden.
Om half 7 komen we aan in het Naabtal in Pielenhofen. Dit ligt bij Regensburg (D). Het is een mooie camping. We gaan eerst de honden uitlaten en dan wat te eten maken. Op tijd liggen we weer in ons nestje, zodat we morgen fit zijn voor de laatste kilometers.
Donderdag 21 september, km-stand: 20185.
Om 11 uur zijn we na een heerlijk ontbijt op ons gemak vertrokken richting huis. Om 3 uur stoppen we in het mooie plaatsje Wertheim in Duitsland. We gaan een stadstour maken en drinken een kop koffie met een lekker stuk gebak. Het weer is de hele vakantie geweldig goed geweest. Maar nu moeten we echt naar huis. Onderweg staan we een tijdje in de file. Omdat we wat honger krijgen heb ik, tijdens het optrekken en stilstaan in deze file, heerlijk een soepje gemaakt en een salade.
Om 11 uur ’s avonds zijn we thuis. Een beetje weemoedig wel. We hebben het heel fijn gehad en missen de Hongaarse familie wel.
Km-stand: deze zijn we helaas vergeten te noteren, maar het zal duidelijk zijn als de heenweg 1752 km was, dat de terugweg eenzelfde afstand heeft!
Als laatste: Hongarije is een fijn land, alleen de taal vinden wij wel een probleem. Veel Hongaren spreken nog steeds geen Engels of Duits. Terwijl de jongeren nu wel Engels op school krijgen. De Hongaren zijn erg gastvrij, maar van onze honden hadden ze toch schrik. Kuvaszen zijn waakhonden en hebben in Hongarije toch nog een slechte naam. Dus een restaurant in met onze twee dames was soms een probleem. 
Onze ervaringen nu met de kuvaszen die wij ontmoet hebben zijn weer zeer positief. Goede karakters hadden zij.
En dan de camper. Ja, deze moesten wij zaterdag 23 september jammer genoeg inleveren. Heerlijk is het geweest met zo’n wagen op pad te gaan. Voordat we hem terugbrachten hebben we nog poetsmiddel gekocht dat krassen zou verwijderen, want er zaten er wat op. Maar goed, we hebben de hele vrijdag gepoetst en de auto zag er als nieuw uit (dit was hij trouwens ook).
Verder willen wij onze oppasmensen heel erg bedanken. Cifra en János zijn geweldig verwend en hebben aandacht genoeg gehad tijdens onze afwezigheid. Ook dank aan alle mensen die meeleven met onze hobby: de kuvasz.
